ප්‍රාර්ථනාව සහ බුද්ධ ධර්මය

hpalpola

Well-known member
  • ප්‍රාර්ථනාව සහ බුද්ධ ධර්මය


    මා විසින් අවසන් වරට පල කල ලිපියට අදහස් පල කල සමහරුන් විසින් ප්‍රාර්ථනා පිළිබඳව ද අදහස් පල කර තිබූ නිසා මෙම කෙටි ලිපිය පල කිරීමට සිතුවෙමි.

    ප්‍රාර්ථනාවක් යනු සරලව ගත්විට යම් තැනැත්තකු විසින් කිසියම් ක්‍රියාවක් සිදු කර හෝ නොකර අනාගතයේදී මෙසේ සිදුවේවායැයි බලාපොරොත්තු වන්නකි. මෙය බුදු දහමට අළුත් දෙයක් නොවේ. මේ හා සමාන නොවුනත් බුද දහම තුළදී සත්‍යක්‍රියාව ද භාවිතා වේ. නමුත් සත්‍යක්‍රියාව හා ප්‍රාර්ථනාව වෙනස් කාරණා දෙකකි.

    පාරමිතා පිරීමත් එක්තරා ආකාරයකට ප්‍රාර්ථනා වේ. නමුත් එය ප්‍රාර්ථනාව සඳහා අවශ්‍යම නොවේ.

    බුදුරජාණන්වහන්සේ ප්‍රාර්ථනා කිරීම නුසුදුසු දෙයකැයි කියාද දේශනා කර නැත.

    අංගුත්තර නිකායේ තික නිපාතයේ ඇති සුඛප්‍රාර්ථනා සූත්‍රයේ දී මෙසේ දැක් වේ.

    මහණෙනි, සැපයට නිමිති වූ මේ කරුණු තුණ පතමින් නුවණැති පුරුෂ තෙමේ සිල් රක්නේ ය. කවර කරුණු තුණක් ද යත්: මට ප්‍ර‍ශංසාව ලැබේවා යි නුවණැත්තේ සිල් රක්නේ ය. ‘මට වස්තූහු උපදිත්වා’යි නුවණැත්තේ සිල් රක්නේ ය. ‘කාබුන් මරණින් මතු මනා ගති ඇති ස්වර්‍ගලොකයෙහි උපදිම්වා’යි නුවණැත්තේ සිල් රක්නේ ය. මහ‍‍ණෙනි, සැපයට නිමිති වූ මේ කරුණු තුණ පතමින් නුවණැත්තේ සිල් රක්නේ ය.

    “නුවණැත්තේ ප්‍ර‍ශංසාව ද, වස්තුලාභය ද, පරලොවැ ස්වර්‍ගයෙහි සතුටු වීම ද (යන) සැප තුණ පතමින් සිල් රක්නේ ය.

    ප්‍රාර්ථනා කිරීමේ දී වැදගත් වන්නේ නුවණැතිව එකී කාර්යය කිරීමයි. එසේ නොවන්නට තමුන් පමණක් නොව බාහිර පුද්ගලයන්ද එකී ප්‍රාර්ථනා හේතුවෙන් දුකට පත්වනු ඇත. මීට හොඳම නිදසුනකි ධමමපදෙය් නිරය වග්ගයේ ඇති ඛේමගේ කතාව. අවසන් වරට මා විසින් ලියනු ලැබූ ලිපිය සැකසූවේ ඒ ආශ්‍රයෙනි. ප්‍රාර්ථනාව කිරීමේදී තෘෂ්ණාවෙන් යුතුව සිදු නොකිරීම ද වැදගත් වේ.

    මේ සම්බන්ධයෙන් වැදගත් වන සංවාදයක් දීඝ නිකායේ සක්කපඤ්ඤ සූත්‍රයේ සඳහන් ය.

    සක් දෙවිඳු පැන පුළුවුස්නා පිණිස ලත් අවකාශ ඇත්තේ, භගවත් බුදුරජුන්ගෙන් මේ පළමු පැනය විචාළේ ය: “නිදුකාණන් වහන්ස, දෙවියෝ ද මිනිස්සු ද අසුරයෝ ද නාගයෝ ද ගන්‍ධර්වයෝ ද මෙයින් අන්‍ය යම් බොහෝ දෙනෙක් ඇත් නම් ඔහු ද යන මේ හැම දෙනාට ‘වෙර බැඳුම් නැත්තෝ වැ ආයුධ දණ්ඩ මනෝදණ්ඩ නැත්තෝ වැ පසමිතුරන් නැත්තෝ වැ දොම්නස් නැත්තෝ වැ අවෛරී (කෝප මාත්‍ර දු නො උපදවන්නෝ) වැ වසන්නමු’ යි ප්‍රාර්ථනාවෙක් වෙයි. එතෙකුදු වුවත් ඔහු වෛර ඇත්තාහු, දණ්ඩ ඇත්තාහු, පසමිතුරන් ඇත්තාහු, දොම්නස් ඇත්තාහු, වෛරී වූවාහු වෙසෙත්. කවර සංයෝජනයක් ඇත්තාහු (කවර බැම්මෙකින් බැඳුණාහු) ඔහු එසේ වෙසෙත් ද? යනු යි. මෙසේ සක් දෙවිඳු භගවත් බුදුරජුන්ගෙන් මේ පළමු පැනය විචාළේ ය.

    “දෙවිඳ, දෙවියෝ ද මිනිස්සු ද අසුරයෝ ද නාගයෝ ද ගන්‍ධර්වයෝ ද අන් යම් බොහෝ දෙනෙක් ඇත් නම් ඔහු ද යන මේ හැම දෙනාට වෙර බැඳුම් නැත්තෝ වැ ආයුධ දණ්ඩ මනෝ දණ්ඩ නැත්තෝ වැ පසමිතුරන් නැත්තෝ වැ දොම්නස් නැත්තෝ වැ අවෛරී වැ වසන්නමු’ යි ප්‍රාර්ථනාවෙක් වෙයි. එතෙකුදු වුවත් ඔහු වෙර බැඳුම් ඇත්තෝ වැ දණ්ඩ ඇත්තෝ වැ පසමිතුරන් ඇත්තෝ වැ දොම්නස් ඇත්තෝ වැ වෛරී වැ වෙසෙත්. ඔහු ඊර්‍ෂ්‍යාවත් මාත්සර්‍ය්‍යයත් සංයෝජන කොටඇත්තාහු (ඊර්‍ෂ්‍යාමාත්සර්‍ය්‍ය දෙකින් බැඳුණාහු), එසේ වෙසෙත්.” ප්‍රශ්න විචාරනු ලැබූ භාග්‍යවතුන් වහන්සේ සක්දෙවිඳුගේ පැනය මෙ පරිද්දෙන් විසැඳූහ. (එයින්) සතුටු වූ සක් දෙවිඳු “භාග්‍යවතුන් වහන්ස, මෙය එසේ යැ, සුගතයන් වහන්ස, මෙය එසේ යැ. භාග්‍යවතුන් වහන්සේගේ විසැඳුම ඇසීමෙන් මෙහි මගේ සැකය ඉක්මිණි විමතිය පහ විණැ” යි සක් දෙවිඳු භගවත් බුදුරජුන්ගේ වචනය පිළිගත්තේ ය, අනුමොවන් විය.

    මෛත්‍රී වඩනවා යනුවෙන් සමහර අවස්ථාවලදී අප කරන්නේ මෙවැනි ප්‍රාර්ථනාය. නමුත් එසේ කලා කියා මෛත්‍රියට ලක්වන්නාට සහනයක් ලැබෙන්නේ නැත. එවැනි අවස්ථා සඳහා මෙකී හේතු බලපායි.

    ආයාචනාමාන සූත්‍රයේ දී බුදුරජාණන්වහන්සේ දේශනා කරන්නේ

    මහණෙනි, සැදැහැති මහණ මොනොවට ආයාචනා කරණුයේ මෙසේ ආයාචනා කරන්නේය: “සැරියුත් මුගලන්හු යම් බඳු වෙත් ද, එබඳු වෙම්ව”යි. මහණෙනි, යම් සැරියුත් මුගලන්හි දෙදෙනෙක් වෙත් ද, මාගේ ශ්‍රාවක භික්‍ෂුනට තෙල තුලා වෙයි. තෙල ප්‍රමාණ වෙයි.

    මහණෙනි, සැදැහැති මෙහෙණ මොනවට පතන්නී, මෙසේ ප්‍රාර්ථනා කරන්නී ය: “ඛෙමා මෙහෙණ හා උප්පලවණ්ණා මෙහෙණ හා දෙදෙන යම් බඳු වෙත් ද, එබඳු වෙම්ව”යි. මහණෙනි, යම් ඛෙමා මෙහෙණ හා උප්පලවණ්ණා මෙහෙණ හා දෙදෙන වෙත් ද, මාගේ ශ්‍රාවක භික්‍ෂුණීනට තෙල තුලා වෙයි. තෙල ප්‍රමාණ වෙයි.

    මහණෙනි, සැදැහැති උවසු මොනවට ප්‍රාර්ථනා කරණුයේ මෙසේ ප්‍රාර්ථනා කරන්නේ ය: “චිත්තගහපති හා හත්‍ථක ආළවක හා දෙදෙන යම් බඳු වේ ද, එබඳු වෙම්ව”යි. මහණෙනි, යම් චිත්තගහපති හා හත්‍ථකආළවක හා දෙදෙන වෙත් ද, මාගේ සවූ උවසුනට තෙල තුලා වෙයි. තෙල ප්‍රමාණ වෙයි.

    මහණෙනි, සැදැහැති උවැසිය මොනොවට ආයාචනා කරන්නී මෙසේ ආයාචනා කරන්නී ය: “ඛුජ්ජුත්තරා උවැසිය හා වෙළුකණ්ටකිය නන්‍දමාතාව හා දෙදෙන යම් බඳු වෙත් ද, එබඳු වෙම්ව”යි. මහණෙනි, යම් ඛුජ්ජුත්තරා උවැසිය හා වෙළුකණ්ටකිය නන්‍දමාතාව හා දෙදෙන වෙත් ද, මාගේ සැවි උවැසියනට තෙල තුලාවෙයි. තෙල ප්‍රමාණ වෙයි.

    ලෙසිනි. එවැනි ආකාරයේ ප්‍රාර්ථනා නුවණැති ප්‍රාර්ථනා වන්නේ එයින් දෙලොවටම යහපතක් වන නිසාවෙනි. කෙසේවෙතත් වරක බුදුරජාණන්වහන්සේ අනාථ පිණ්ඩික සිටුතුමාට දේශනා කළ ආකාරයට කාරණා 5 ක් ප්‍රාර්ථනා කලා කියා ලබා ගත නොහැක.

    ගැහැවිය, ලොව ඉෂ්ට වූ කමනීය වූ මන වඩන දුකසේ ලැබිය හැකි මේ පස් දහම් කෙනෙක් වෙති. කවර පස්දෙනෙක යත්:

    ගැහැවිය, ලොව ඉෂ්ට වූ, කමනීය වූ, මන වඩන්නා වූ ආයුෂය දුර්‍ලභ වූයේ වෙයි. ලොව ඉෂ්ට වූ, කාන්ත වූ, මනාප වූ ශරීරවර්‍ණය දුර්‍ලභ වෙයි. ලොව ඉෂ්ට වූ, කාන්ත වූ, මනාප වූ කායිකචෛතසික සුඛ ය දුර්‍ලභ වෙයි. ලොව ඉෂ්ට වූ, කාන්ත වූ, මනාප වූ යශස් (භොගපරිවාර) දුර්‍ලභ වෙයි. ලොව ඉෂ්ට වූ, කමනීය වූ, මන වඩනා වූ ස්වර්‍ගයෝ දුර්‍ලභවූවාහු වෙත්.

    ගැහැවිය, ලොව ඉෂ්ට වූ, කමනීය වූ, මන වඩනා වූ මේ පඤ්චධර්‍මයෝ දුර්‍ලභ වූවාහු වෙත්.

    ගැහැවිය, ලොව ඉෂ්ට වූ කාන්ත වූ මනාප වූ දුර්‍ලභ වූ ‍මේ පඤ්චධර්‍මයන් ආයාචනාහෙතුයෙන් වේවයි ප්‍රාර්ථනාහෙතුයෙන් වේවයි ප්‍රතිලාභය නො කියමි. ගැහැවිය, ආයාචනාහෙතුයෙන් වේවයි ප්‍රාර්ථනාහෙතුයෙන් වේවයි ලොව ඉෂ්ට වූ කමනීය වූ මන වඩන්නා වූ දුර්‍ලභ වූ මේ පඤ්චධර්‍මයන්ගේ ලැබීමෙක් වේ නම් මෙ ලොව කවරෙක් කිමෙකින් පිරිහේ ද?

    මෙකී කරුණු ලබා ගැනීමට ප්‍රාර්ථනා කර ප්‍රමාණවත් නොවන බවත් ඒ සඳහා කළ යුතු කර්මයන් වෙනස් බවත් මෙහිදීම දේශනා කර තිබේ. ඒ පහත පරිදි ය.

    ගැහැවිය, ආයු කැමැති වූ ආර්‍ය්‍යශ්‍රාවක ආයුෂය යදනට හෝ කැමැති වන්නට හෝ ආයුෂයට රිසි වන්නට හෝ සුදුසු නො වෙයි. ගැහැවිය, ආයු කැමැති වූ ආර්‍ය්‍යශ්‍රාවකයා විසින් ආයු පිණිස පවත්නා (දන් සිල් ඈ) පුණ්‍යප්‍රතිපදාව පිළිපැදිය උතු ය. ඔහු විසින් ප්‍රතිපාදාන කළ අයුසංවත්තනික පුණ්‍යප්‍රතිපදාව ආයු ලැබීම පිණිස පවත්නී ම ය. එහෙයින් හේ දිව්‍ය වූ හෝ මානුෂ්‍ය වූ හෝ ආයුෂය ලබන්නේ වෙයි.

    ගැහැවිය, ශරීරවර්‍ණ කැමැති වූ ආර්‍ය්‍යශ්‍රාවක ශරීරවර්‍ණය යදනට හෝ කැමැති වන්නට හෝ ශරීරවර්‍ණයට රිසි වන්නට හෝ අර්‍හ නො වෙයි. ගැහැවිය, වර්‍ණය කැමැති වූ ආර්‍ය්‍යශ්‍රාවකයා විසින් වර්‍ණය පිණිස පවත්නා පුණ්‍යප්‍රතිපදාව පිළිපැද්ද යුතු ය. ඔහු විසින් ප්‍රතිපාදනා කළ වර්‍ණය පිණිස පවත්නා පුණ්‍යප්‍රතිපදාව ශරීරවර්‍ණප්‍රතිලාභය පිණිස පවත්නී ම ය. එහෙයින් හේ දිව්‍ය වූ හෝ මානුෂ්‍ය වූ හෝ ශරීරවර්‍ණ ලබන්නේ වෙයි.

    ගැහැවිය, සුව කැමැති වූ ආර්‍ය්‍යශ්‍රාවක සුවය යදනට හෝ අභිනන්දනා කරන්නට හෝ සුවයට රිසි වන්නට හෝ නො ම අර්‍හ වෙයි. ගැහැවිය, සුව කැමැති ආර්‍ය්‍යශ්‍රාවකයා විසින් සුව පිණිස පවත්නා පුණ්‍යප්‍රතිපදාව පිළිපැද්ද යුතු වෙයි. ඔහු විසින් ප්‍රතිපාදනා කළ සුඛසංවත්තනික වූ පුණ්‍යප්‍රතිපදාව සුව ලැබීම පිණිස පවත්නී ම ය. එහෙයින් හේ දිව්‍ය වූ හෝ මානුෂ්‍ය වූ හෝ සුවය ලබන්නේ වෙයි.

    ගැහැවිය, යශස් කැමැති වූ ආර්‍ය්‍යශ්‍රාවක යශස් යදනට හෝ අභිනන්දනා කරන්නට හෝ යශසට රිසි වන්නට හෝ නො ම අර්‍හ වෙයි. ගැහැවිය, යශස් කැමැති වූ ආර්‍ය්‍යශ්‍රාවකයා විසින් යශස් පිණිස පවත්නා පුණ්‍යප්‍රතිපදාව පිළිපැද්ද යුතු ය. ඔහු විසින් ප්‍රතිපාදනා කළ යශස් පිණිස පවත්නා පුණ්‍යප්‍රතිපදාව යශස්ප්‍රතිලාභය පිණිස පවත්නී ම ය: එහෙයින් හේ දිව්‍ය වූ හෝ මානුෂ්‍ය වූ හෝ යශස් ලබන්නේ වෙයි.

    ගැහැවිය, ස්වර්‍ගය කැමැති වූ ආර්‍ය්‍යශ්‍රාවක ස්වර්‍ගය යදනට හෝ අභිනන්දනා කරන්නට හෝ ස්වර්‍ගයට රිසි වන්නට හෝ නො ම අර්‍හ වෙයි. ගැහැවිය, ස්වර්‍ගය කැමැති ආර්‍ය්‍යශ්‍රාවකයා විසින් ස්වර්‍ගය පිණිස පවත්නා (දානශීලාදි) පුණ්‍යප්‍රතිපදාව පිළිපැද්ද යුතු වෙයි. ඔහු විසින් ප්‍රතිපාදනා කළ ස්වර්‍ගය පිණිස පවත්නා පුණ්‍යප්‍රතිපදාව ස්වර්‍ගප්‍රතිලාභයට වැටේ ම ය. එහෙයින් හේ ස්වර්‍ග‍යන් ලබන්නේ වේ.

    මෙකී කරුණු ඉට්ටධම්ම සූත්‍රයේ සඳහන්ව ඇත.

    ප්‍රාර්ථනාවක් කිරීමේ දී එය කරනු ලබන තැනැත්තාගේ දෘෂ්ඨිය පිළිබඳව බීජ සූත්‍රයේ දී මෙසේ දැක් වේ.


     

    hpalpola

    Well-known member
  • මහණෙනි, මිථ්‍යාදෘෂ්ටික පුරුෂ පුද්ගලයා විසින් - මිථ්‍යා සංකල්ප ඇති - මිථ්‍යා වාක් ඇති - මිථ්‍යා කර්‍මාන්ත ඇති - මිථ්‍යා ආජීව ඇති - මිථ්‍යා ව්‍යායාම ඇති - මිථ්‍යා ස්මෘති ඇති - මිථ්‍යා සමාධි ඇති - මිථ්‍යා ඥාන ඇති - මිථ්‍යා විමුක්ති ඇති පුරුෂ පුද්ගලයා විසින් දෘෂ්ටි පරිදි ගන්නා ලද සමාදන් වන ලද යම් කාය කර්මයක් හා - යම් වාග් කර්මයක් හා දෘෂ්ටි පරිදි ගන්නා ලද සමාදන් වන ලද යම් මනඃ කර්මයක් හා යම් චෙතනාවක් හා යම් ප්‍රාර්ථනාවක් හා යම් ප්‍රණිධියක් හා යම් සංස්කාර හා වෙත් නම්, ඒ හැම ධර්‍මයෝ අනිටු වූ අකාන්ත වූ අමනාප වූ අහිත වූ දුක් පිණිස වැටෙත්. එ කවර හෙයින යත්: මහණෙනි, දෘෂ්ටිය ලමු වේ මැයි.

    මහණෙනි, යම් සේ කොසඹ බිජුවටෙක් වේවයි වැටකොලු බිජුවටෙක් වේවයි තික්ත ලබු බිජුවටෙක් වේවයි තෙත් පොළොව්හි නික්ෂිප්ත වූයේ යම් ම පොළෝරසයක් හා අල්වාගනී නම්, යම් ම ආපොරසයක් හා අල්වාගනී නම්, එහැම තික්ත භාවය පිණිස, කුළුබව් පිණිස, අශාතභාවය පිණිස වැටෙයි. එ කවරහෙයින යත්: මහණෙනි, බිජුවට ලමුමැයි. (එහෙයිනි)

    මහණෙනි, එපරිද්දෙන් ම මිථ්‍යාදෘෂ්ටික පුරුෂ පුද්ගලයා විසින් - මිථ්‍යාසංකල්ප ඇති - මිථ්‍යාවාක් ඇති - මිථ්‍යා කර්‍මාන්ත ඇති - මිථ්‍යා ආජීව ඇති - මිථ්‍යා ව්‍යායාම ඇති - මිථ්‍යා ස්මෘති ඇති - මිථ්‍යා සමාධි ඇති - මිථ්‍යා ඥාන ඇති - මිථ්‍යා විමුක්ති ඇති පුරුෂ පුද්ගලයා විසින් දෘෂ්ටි වූ පරිද්දෙන් ගන්නා ලද සමාදන්වන ලද යම් කායකර්‍මයක් හා - යම් ම වාක්කර්‍මයක් හා දෘෂ්ටි පරිදි ගන්නා ලද සමාදන් වන ලද යම් ම මනඃකර්‍මයක් හා - යම් ම චේතනාවක් හා යම් ම ප්‍රාර්ථනාවක් හා යම් ම ප්‍රණිධියක් හා යම් ම සංස්කාර කෙනෙක් හා වෙත් ද එ හැම දහම්හු අනිටු බව පිණිස, අකාන්තය පිණිස දුක් පිණිස වැටෙත්. එ කවර හෙයින යත්: මහණෙනි, දෘෂ්ටිය ලමු මැයි. (එහෙයිනි)

    මහණෙනි, සම්‍යක්දෘෂ්ටික පුරුෂපුද්ගලයා විසින් - සම්‍යක් සංකල්ප ඇති - සම්‍යක් වාක් ඇති - සම්‍යක් කර්‍මාන්ත ඇති - සම්‍යක් ආජීව ඇති - සම්‍යක් ව්‍යායාම ඇති - සම්‍යක් ස්මෘති ඇති - සම්‍යක් සමාධි ඇති - සම්‍යක් ඥාන ඇති - සම්‍යක් විමුක්ති ඇති පුරුෂ පුද්ගලයා විසින් දෘෂ්ටි වූ පරිදි ගන්නා ලද සමාදන් වන ලද යම් ම කායකර්‍මයක් වේවයි, දෘෂ්ටි වූ පරිදි ගන්නා ලද සමාදන්වන ලද යම් ම වාක්කර්‍මයක් වේවයි, දෘෂ්ටි වූ පරිදි ගන්නා ලද සමාදන්වන ලද යම් ම මනඃකර්‍මයක් වේවයි, යම් ම චේතනාවක් වේවයි, යම් ම ප්‍රාර්ථනාවක් වේවයි, යම් ම ප්‍රණිධියක් වේවයි, යම් ම සංස්කාර වෙත්වයි, එ හැම ධර්‍මයෝ ඉටු වූ කාන්ත වූ මනාප වූ හිත වූ සැප පිණිස වැටෙත්. එ කවරහෙයින යත්: මහණෙනි, දෘෂ්ටිය භද්‍ර මැයි. (එහෙයිනි)

    මහණෙනි, යම්පරිදි උක් බිජුවටෙක් වේවයි හැල් බිජුවටෙක් වේවයි මිදි බිජුවටෙක් වේවයි තෙත් පොළොව්හි නික්ෂිප්ත වූයේ යම්බඳු පොළෝ රසයක් ගන්නේ ද ආපොරසයක් ගන්නේ ද එ හැම ශාකභාවයට මියුරු බවට අසෙචනක භාවයට වැටෙයි. එ කවර හෙයින යත්: මහණෙනි, බිජුවට භද්‍ර‍ ය, එහෙයිනි.

    එපරිදි ම මහණෙනි, සම්‍යග්දෘෂ්ටික පුරුෂපුද්ගලයා විසින් - සම්‍යක්සංකල්ප ඇති - සම්‍යග්වචන ඇති - සම්‍යක්කර්‍මාන්ත ඇති - සම්‍යගාජීව ඇති - සම්‍යග්ව්‍යායාම ඇති - සම්‍යක්ස්මෘති ඇති - සම්‍යක්සමාධි ඇති - සම්‍යග්ඥාන ඇති - සම්‍යග්විමුක්ති ඇති පුරුෂපුද්ගලයා විසින් දෘෂ්ටියට අනුව ගන්නා ලද සමාදන් වන ලද යම් ම කායකර්‍මයක් වේවයි, යම් ම වාක්කර්‍මයක් වේවයි - දෘෂ්ටියට අනුව ගන්නා ලද සමාදන් වන ලද යම් ම මනඃකර්මයක් වේවයි, යම් ම චෙතනාවක් වේවයි, යම් ම ප්‍රාර්ථනාවක් වේවයි, යම් ම ප්‍රණිධියක් වේවයි, යම් ම සංස්කාරකෙනෙක් වෙත්වයි, එ හැම ඉටු වූ කාන්ත වූ මනාප වූ හිත වූ සුඛය පිණිස වැටෙත්. එ කවර හෙයින යත්: මහණෙනි, දෘෂ්ටිය භද්‍ර මැයි. (එහෙයිනි)

    මේ අනුව ආර්ය අෂ්ටාංගික මාර්ගය පිළිබඳව දැනුම ඇති පුද්ගලයාගේ ප්‍රාර්ථනාව සැම විටම වටිනේ ය.

    නිධිකණ්ඩ සූත්‍රයේ දී වැඩිදුරටත් බුදුරජාණන්වහන්සේ දේශනා කරන්නේ

    යම් කලෙක්හි පින් ගෙවී යෑමක් වේ ද, එකල්හි මේ සියල්ල වැනසෙයි.

    යම් ස්ත්‍රියක විසින් හෝ පුරුෂයකු විසින් හෝ දානයෙන් ද ශීලයෙන්ද චිත්තසංයම සඞ්ඛ්‍යාත සමාධියෙන් ද ක්ලේශෝපශම සඞ්ඛ්‍යාත ප්‍ර‍ඥායෙන් ද මනා සේ නිධානයක් කරණ ලද්දේ වේ ද,

    චෛත්‍යය කෙරෙහිද, සඞ්ඝයා කෙරෙහි ද, යම් පුද්ගලයකු ද කෙරෙහි ද, ආගන්තුකයකු කෙරෙහි ද, මව කෙරෙහි ද, පියා කෙරෙහි ද, නැවත වැඩි මහලු සහෝදරයා (හෝ සහෝදරිය) කෙරෙහි ද,

    දානාදි විධියෙන් මනා සේ තැන්පත් කරණ ලද මේ නිධානය ද, අන්‍යයන් විසින් දිනා ගන්නට නො හැකි ය. පරලොව යන කල්හි ද විපාක දීම් වශයෙන් තමා අනු ව යන්නේ වෙයි. මරණාවස්ථාවෙහි හැර දමා යෑ යුතු වස්තූන් ඇති කල්හි මේ පුණ්‍යානිධානය රැගෙණ පර ලොව යෙයි.

    පුණ්‍යානිධානය තෙමේ අන්‍යයන්ට සාධාරණ නොවේ. සොරුන් විසින් පැහැර ගත නො හැකිය. (පරලොව යන කල්හි ද) තමා අනුව යන්නා වු යම් පුණ්‍යනිධානයෙක වේ ද, නුවණැත්තේ ඒ පින්කම කරන්නේ ය.

    මේ පුණ්‍යකර්‍මය තෙමේ දෙවිමිනිසුන්ට සියලු කැමැති සම්පත් දෙන නිධානය යි. ඔහු යමක් යමක් ප්‍රාර්ථනා කෙරෙද්ද ඒ සියල්ල මේ පුණ්‍ය නිධානය කරණ කොට ගෙණ ලැබේ.

    සුන්‍දර ඡවිවර්‍ණ ඇති බව ද, මධුර වූ ස්වර ඇති බව ද, අඟපසඟ පිළිබඳ මනා සටහන් ඇති බව ද, සුන්දර ශරීර ඇති බව ද, අධිපතිභාවය හා පිරිවර ජනයා (පිරිස්) ද යන සියල්ල මේ පුණ්‍යනිධානය කරණ කොට ගෙණ ලැබේ.

    ප්‍රදේශරාජ්‍යය ද, එක් එක් දිවයිනෙහි අණසක පැවැත්වීම නම් වූ ද්වීපචක්‍ර‍වර්තිරාජ්‍යය ද, ප්‍රිය වූ මුළු සතර මහ දිවයිනේ අණසක පැවැත්වීම සඞ්ඛ්‍යාත චක්‍ර‍වර්තිරාජ්‍ය සැපය ද දෙව්ලොව දිව්‍ය සැපය ද යන සියල්ල මේ පුණ්‍යනිධානය කරණ කොට ගෙණ ලැබේ.

    යම් මනුෂ්‍ය සම්පත්තියක් ඇද්ද, දෙව්ලොව යම් සුඛයක් හා සුඛ වස්තුවකුත් ඇද්ද, යම් නිර්‍වාණසම්පත්තියකුත් ඇද්ද, ඒ සියල්ල මේ පුණ්‍යනිධානයකරණ කොට ගෙණ ලැබේ.

    කල්‍යාණමිත්‍ර‍සම්පත්තිය නිසා උපායමනස්කාරයෙන් භාවනායොගයෙහි යෙදෙන්නහුට පූර්වේනිවාසානුස්මෘතිඥානාදි ත්‍රිවිද්‍යාවෝ ය, අෂ්ටසමාපත්ති හා නිර්වාණධර්‍මසඞ්ඛ්‍යාත විමුක්තිය යන මොවුන් කෙරෙහි වශීභාවය ද යන සියල්ල මේ පුණ්‍යනිධානය කරණ කොට ගෙණ ලැබේ.

    අර්ථ - ධර්ම - නිරුක්ති - ප්‍ර‍තිභානප්‍ර‍ඥාසඞ්ඛ්‍යාත පටිසම්භිදාවන් ද, අෂ්ටවිධවිමොක්ෂයන් ද, බුද්ධශ්‍රාවකයන් විසින් ලැබිය යුතු වූ ශ්‍රාවකසම්පත්තිය සිද්ධ කර්ණ යම් ශ්‍රාවකපාරමිතාවක් ඇත් නම් එය ද, ස්වයම්භූභාවය සිද්ද කරණ යම් ප්‍රත්‍යෙකබෝධියක් (පසේ බුදුබවක්) ඇත් නම් එය ද, සියලු සත්ත්‍වයන්ට උතුම් බව සිද්ධ කරණ අනුත්තර බුද්ධභූමියක් (ලොව්තුරා බුදු බවක්) ඇත් නම් එය ද යන සියල්ල මේ පුණ්‍යනිධානය කරණ කොට ගෙණ ලැබේ.

    යම් මේ පුණ්‍යසම්පත්තියක් වේ ද, එය මෙසේ මහත් අභිවෘද්ධිය පිණිස පවත්නේ ය. එහෙයින් ධීර ගුණයෙන් යුත් පණ්ඩිතයෝ කළ පින් ඇති බව පසසත්.

    ලෙසිනි. මේ ධර්මකාරණා අනුව යමින් පින්කම් කර ප්‍රාර්ථනා කිරීම බෞද්ධයන් විසින් ඈත කාලයේ සිටම කරගෙන එනු ලබයි. ඒ ප්‍රාර්ථනාව අනුව තමුන්ට ලැබෙන ප්‍රතිඵලය අඩු වැඩි කර ගැනීමේ හැකියාව පවතී. නිදසුනකට ඔබ විසින් දැසි දස්සන් ලැබීමට හේතුකාරක වන පුණ්‍ය ක්‍රියාවක් කර කිසිවක් ප්‍රාර්ථනා නොකළ විට ඔබට දැසි දස්සන් ලැබේ. නමුත ඔබ විසින් ඒ පුණ්‍ය ක්‍රියාවට අදාළව විශේෂ ප්‍රාර්ථනාවක් කරනු ලැබුවහොත් පුණ්‍ය ක්‍රියාව හේතුවෙන් ලබන්නා වූ ප්‍රතිඵලයට ඒ ප්‍රාර්ථනාව ද එකතු වී ප්‍රතිඵලය ලැබේ. මේ පිළිබඳව නිදසුන් ඔබට ඕනාතරම් රහත්නවහන්සේලාගේ ආපදාන කියැවීමෙන් ලබා ගත හැක.



     

    topkollek

    Well-known member
  • May 22, 2014
    35,110
    1
    47,135
    113
    ┬┴┬┴┤(·_├┬┴┬┴
    ChatGPT එක මේක තේරෙන බාසාවකින් කියත්වා කියල ප්‍රාර්ථනා කරා. ඒක ඉෂ්ට උනා :shocked:

    The text discusses the concept of prayer within Buddhism. It explains that prayer, although not a new element in Buddhism, differs from the direct action-oriented approach that Buddhism generally advocates. The text emphasizes the Buddhist principle that expecting external forces to bring about change without personal effort or merit is not appropriate. It cites several Buddhist texts to underscore the idea that prayer should be guided by wisdom and should not lead to suffering for oneself or others.

    Furthermore, the text elaborates on the need for a wise and ethical approach to prayer, highlighting the differences between mere wishes for personal gain and genuine prayers that align with Buddhist teachings. It also discusses the importance of maintaining good conduct and intentions, as these contribute more significantly to one's karma and spiritual growth than the act of praying itself.

    Overall, the text provides a nuanced view of the role of prayer in Buddhism, focusing on personal responsibility, ethical behavior, and the understanding that true change comes from within rather than from external interventions.
     
    • Like
    Reactions: hpalpola

    Candid-B

    Well-known member
  • Apr 25, 2019
    23,138
    1
    38,979
    113
    චූවගෙ රෑෂ් එකේ
    මාගේ දෑස දෙස බලනු.. මෙතැන් පටන් නුබ වල් ඌරෙක් වල් ඌරෙක්..
    d5d905d-6b76ed75-aebb-4e5b-8078-8497943f288a.gif