ඔබ මේ සංසාරය තුළ ඉපදුනු වාර ගණන අනන්තය.....

[asliyanage]

ඔබ මේ සංසාරය තුළ ඉපදුනු වාර ගණන අනන්තය.....
එය සාගරය තුළ පවත්නා ජල බිඳු ප්‍රමාණය මෙපමණයි කියා කීමට නොහැකි තරම් , මහ පොළොවේ ඇති වැලිකැට ගාන මෙපමණයි කියා කීමට නොහැකි තරම් ප්‍රමාණයකි.....
එයට අප අනවරාග්‍ර වූ සංසාරය යැයි කියයි.....
ඉතින් මේ අනවරාග්‍ර සංසාරය තුළ අප විසින් කළ කර්ම මෙපමණයි කියා කීමට නොහැක......
ඒ නිසා කර්ම විෂය අචින්ත්‍යයි යැයි කියයි.....
එසේ අචින්ත්‍ය වූ කර්ම විෂය තුළ කර්ම කොටස් දෙකකි.....
1. පුණ්‍ය කර්ම
2. පාප කර්ම
නම් ඒවායි......
ඔබ විසින් කළ පුන්‍යකර්ම මේපමණයි යැයි කීමට නොහැක..... ඒවාද අචින්ත්‍යය....
ඉතින් මෙපමණ පුණ්‍යකර්ම කර තිබියදීත් ඇයි අපට නිවන් දකින්න නොහැකි වුණේ.......?
ඉතින් මේ සංසාරය තුළ අපට බුදුවරුන් කී නමක් හමුවෙන්නට ඇතිද......?
ඔබ එය සිතුවාද....?
එසේ වීමට හේතුවක් තිබේ
එනම් නිවන නොලැබෙන මාර්ගවලින් නිවන් ප්‍රාර්ථනා කිරීම හා නිවන් ලැබෙන මාර්ගවලින් නිවන් ප්‍රාර්ථනා නොකිරීමයි .......
( සීලබ්බත පරාමාස )
පින නම් නිවන නොලැබෙන මාර්ගයකි.......
පිනෙන් ලැබෙන්නේ
1. ආයුෂ
2. වර්ණය
3. සැපය
4. බලය
5. ප්‍රඥාවයි
ආයුෂ වැඩිවීමෙන් සසර කෙටි නොවේ....... සසර දික්වෙයි.... ඉතින් ඔබ කෙසේද සසර දික් වන දෙයක් කරමින් සසර කෙටි වීමක් ප්‍රාර්ථනා කරන්නේ?
ඉතින් එසේ කරන ඔබේ ප්‍රඥාව ගැන මා කුමක් කියන්නද?
එසේනම් නිවන් ලැබෙන්නේ කෙසේද?
නිවන් ලැවෙන්නේ නිවන පිණිස අත්හැරීමෙනි.......
පින නම් අල්ලාගැනීමකි......
මෙසේ සිතන්න .....
ඔබ මහ මඟදී සිඟාකෑමට එන මනුස්සයෙකුට ඔබේ මුදල් පසුම්බියෙන් කීයක්ම හෝ දුන්නොත්, ඔබ දුන් මුදල හේතුවෙන් ඔහු ඔහුගේ එක් අවශ්‍යතාවයක් හෝ ඉටුකර ගනීවි කියා සිතා සතුටු වීම පිනේ ස්වභාවයයි .......(එය අල්ලා ගැනීමකි.... කර්මයකි)
ඔහු ඔහුගේ ආහාර අවශ්‍යතාවයක් සඳහා භාවිතා කරාවි කියා සිතන්න....
එයින් ඔහුගේ ආයුෂ , වර්ණය, සැපය , බලය, එමෙන්ම සිතන්න පුළුවන් හැකියාව එනම් ප්‍රඥාව වැඩි වන්නේය.....(අල්ලා ගත් කොටසට විපාකය එයයි)
එයින් ඔබට පෙරලා ලැබෙන්නේත් එයමයි.....
නිවන ලැබෙන්නෙ නැත....
එහෙත් මේ දානයෙන් ඔබ වෙහෙස මහන්සි වී සොයාගන්නා මුදලින් යම් කොටසක් ඔබට අහිමි වන්නේය.....එය ඔබ හිතාමතාම අත්හරින්නේය......එය ඔබගේ අත්හැරීමේ හැකියාවයි......
එය කෞශල්‍යයක් නොහොත් කුසලයේ ස්වභාවයයි .....
මේ අත්හැරීමේ හැකියාව පුද්ගලයාගෙන් පුද්ගලයාට වෙනස් වන්නේය....
එය වෙනස් වන්නේ සසරේ පුරුදු කළ ඇති මට්ටමේ අනුවය ( පාරමිතාව )
කිසියම් දිනක සියල්ල අත්හැරීමෙන් දන් දීමේ හැකියාව ලැබෙන්නෙත් මෙය පුරුදු කිරීමෙන්මය.....
ඉතින් ඔබට එයින් නිවන ප්‍රාර්ථනා කළ හැකිය.......
අත්හැරීමෙන් දෙන දානයට කර්මයක් රැස් වෙන්නේ නැත......
අත්හැරීමෙන් දෙන දානය මෙන්ම , අත්හැරීමෙන් රකින සීලයත්, සමාධියත් කුසල්මය.....
අත්හැරීමෙන් දෙන දානය ප්‍රතිපත්ති පූජාවකි.....
ආයු, වර්ණ, සැප, බල, ප්‍රඥා අපේක්ෂාවෙන් දෙන දානය ආමිස පූජාවකි.....
මේ ජීවිතය ගත කරන ඔබ අප සියලු දෙනාටම ආමිසයේ අඩුපාඩුකම් ඇත්තේය......
දානයේ ආනිසංස ඇත්තේ දානය පිළිබඳ ආනිශංස දන්නා තරමටය.....
ඒ නිසා අපි පිනත්, කුසලයත් වෙන්කර හඳුනා ගැනීමට සමත් විය යුතුය.....
මේ ලිපිය කියවා අවබෝධයෙන් ඔබට ආනිසංස වෙන්කොට හඳුනා ගැනීමට හැකි වන්නේය.....
එයින් ඔබට ආනිසංස වැඩිකර ගැනීමට හැකි වන්නේය.....
එසේ නොමැති වුණොත් ඔබ කළ පිනේ විපාකත් ඔබට නිසි සේ ලැබෙන්නේ නැත .....
පෙර කළ පින් වලට වූයේත් මෙයමය......
ඔබට නිවන අහිමි වූයේත් මේ නිසාමය.....
ඉතින් ඔබ නිවන ලැබෙන මාර්ගවලින් නිවන් ප්‍රාර්ථනා කරන්න.....
නිවන නොලැබෙන මාර්ගවලින් නිවන් ප්‍රාර්ථනා නොකරන්න.....

ධර්ම දානය සියලු දානයන්ගෙන් අග්‍ර වන්නේය - බුදුපියාණන් වහන්සේ

මෙම උතුම් පණිවිඩය සියලු දෙනා අතර බෙදා හැර ධර්ම දානමය උතුම් පුණ්‍යකර්මයට ඔබත් දායක වන්න

 

[dslasa]

 

[sinhawanshaya]

ලොකෙ මැව්වුවා කියන එක විස්වාස කරන්නෙ නැති එවුන් කොහොමද ඉපදුන වාර ගාන අනන්තයි කිව්වුවාම විස්වාසකරන්නෙ? එකෙක් සාදු කාරෙත් දීලා

 

[හෙළයෙක්]

ඒ වගේම අපි වෙලා නැති කෙනෙකුත් නෑ. අපි අවට ඉන්න හැම කෙනෙක්ම දැන් ඉන්න විධිය අනිවාර්යෙන් අපි හැමෝම අත් දැකලා තියෙන්නම ඕනි. අපිට දැක්කම පිළිකුල් අපිට කරදර හැසිරීමක් පෙන්න අය, ඉරිසියා හිතෙන අය ඔය හැම කෙනෙක්ම. ඒ වගේම අපිට වෙලා නැති දේකුත් නෑ. හැම වෙලාවෙම කා එක්ක හරි තරහ යන්න එනකොටම ඕක මතක් වෙනවා.

 

[u_make_me_sick_]

ඔබ මේ සංසාරය තුළ ඉපදුනු වාර ගණන අනන්තය.....

aniwaryayenma 13.7 billion years walata wada adu wenna oni neda?

 

[හෙළයෙක්]

aniwaryayenma 13.7 billion years walata wada adu wenna oni neda?

නෑ

 

[u_make_me_sick_]

නෑ

ey e? Api danna universe eke wayasa 13.7 billions years. eeta kalin jeewayak thibila thiyanawada?

 

[හෙළයෙක්]

ey e? Api danna universe eke wayasa 13.7 billions years. eeta kalin jeewayak thibila thiyanawada?

මේ concept එක ඇතුලේ universe තිබ්බ ප්‍රමාණයත් අනන්තයි අප්‍රමාණයි. දැන් අපි ප්‍රසාරණය වෙනවා ඊට පස්සේ ආයේ සංකෝචනය වෙනවා. ආයේ අපි ඉදී වෙන universe එකත් මේ වගේම.

කල්පයක් කියන්නේ ඔය ප්‍රසාරණ සංකෝචනය අතර කාලය වෙන්නත් පුළුවං. අපි ඉන්න බද්‍ර කල්පය ඇතුලේ බුදුවරු පස් නමක් පහළ වෙනවා එකෙන් හතර නමක් මේ වෙනකොට පහළ වෙලා ඉවරයි මෛත්‍රී බුදුහාමදුරුවො විතරයි පහළ වෙන්න තියෙන්නේ.

බුදුවරු පහළ වෙන්නේම නැති කල්පත් තියෙන්න පුළුවන්. මිනිස්සු හැදෙන්නේ නැති කල්ප තියෙන්නෙත් පුළුවං.

මේවාබුද්ධාගමෙන් එළියේදී කතා වගේ උනාට ඒ concept ඇතුලේ හරියට සම්බන්ධයක් හැදෙන මුල මැද අග ඔක්කොම අවුලක් නැතුව තියෙන facts.

 

[snm1990]

bump

 

[Candid-B]

අරක්කු සුවඳක් ආවා. ස්ප්‍රයිට් එක්ක සැන්ඩි කරපු. ම්ම් සුවඳ.

 

[codeforme]

හරියට තමා අවට ලෝකය මොන වගේද කියලා දැන ගන්න තරම් තාක්ෂණය දියුණු වෙලා නොතිබුණු නිසා තමන්ට අනුව අවට ලෝකය මෙන්න මේ වගේ කියල හදා ගත්ත "concept" එකක් නේද හැම ආගමකම තියෙන්නේ?

 

[EternalQuest]

 

[topkollek]

මගේ නම් මේ ඔරිජිනල් එක. මීට කලින් ඉපදිලා නැහැ

 

[asliyanage]

~ නිවනට දොර විවර වන පින ~
අපේ අතින් නම් පව් කෙරෙන්නෙ නැහැ. ඒ නිසා පන්සල් නොගියට අමුතුවෙන් පින් නොකළට කමක් නැහැ. කියන අය කොතෙකුත් අප අතර සිටිති. තමන් කරන පින්, පව් අනුව දුප්පත්, පොහොසත්, උගත්, නූගත්, කුලවත්, කුලහීන යන මේ කුමන තරාතිරමක ඉපදුණත් ඒ කරන ලද පින් පව් සසර පුරාම පවතිනවා දැයි සිතා බැලීම වටී.
තෙරක් නොමැති මේ සසර ගමනේ අප කොතෙක් නම් ඉපදෙන්නට ඇතිද? තවත් කොතරම් වාර ගණනක් උපත ලබාවි දැයි කාහට නම් කිව හැකි ද? උපාලි ගෘහපතිතුමා තමන් මිය ගිය පසු කිසිවකුත් මිහිදන් නොකළ තැනක තමන් මිහිදන් කළ යුතු යැයි පවසා තැනක් පෙන්වා අසවල් තැන මිහිදන් කළයුතු යැයි පැවසූ විට බුදුරදුන් වදාළේ ඔහු එතැනම පන්සිය වාර ගණනක් මිහිදන් කළ බවයි. මේ අනුව බලන විට අප උප්පත්තිය ලැබූ සහ ලබන්නට ඇති වාර ගණන් කොතෙක් දැයි නිශ්චය කළ හැකි ද? තිරිසන්, ප්‍රේත, අමනුෂ්‍ය ආත්ම භාවවල අප කොතෙකුත් ඉපදෙන්නට ඇත. එසේ අති දීර්ඝ සංසාර ගමනක් ආ අප මෙලෙස මනුෂ්‍ය ආත්මභාවයක් ලබන්නට කවදා හෝ කළ කුසල කර්මයක් හේතුවන්නට ඇත.
සත්වයා උපදින ස්ථාන පිළිබඳව බුදුන් වහන්සේ දේශනා කොට තිබේ. එහිදී උන්වහන්සේ වදාළේ මනුෂ්‍ය ලෝකය තරම් වටිනා අන් තැනක් නොමැති බවයි. උන්වහන්සේ එසේ වදාළේ මනුෂ්‍ය ලෝකය තරම් පින් රැස් කර ගත හැකි වෙනත් ආත්මභාවයක් නොමැති බැවිණි. එසේ නම් පවක් සිදු නොවෙතැයි සිතමින් පිනක් දහමක් නොකර ජීවත් වන්නන් වාලේ ජීවත් විය යුතු ද? පින් සිදු කර ගන්නට ඉඩ ලැබුණු මෙම මහඟු අවස්ථාවේ හැකිතාක් පින් රැස් කර ගෙන ජීවිතය හරවත් කර ගැනීමට උත්සාහ කරනවා දැයි තීරණය කළ යුතු ය. රහතන් වහන්සේ නමකට කුඩා දෙයක් පූජා කිරීමෙන් එකණෙහිම මියගොස් දිව්‍ය ලෝකයේ උපත ලැබූ අවස්ථා ගැන ධර්ම ග්‍රන්ථවල සඳහන්ව ඇත. දෙවිවරුන් පවා පින් රැස් කර ගැනීමට ඝන කයක් මවා ගෙන මනුෂ්‍ය ලෝකයට පැමිණෙන බැව් අසන්නට ලැබේ. ශක්‍ර දේවේන්ද්‍රයෝ එක් අවස්ථාවක මහා කාශ්‍යප මහරහතන් වහන්සේට දානයක් පූජා කිරීමට සිතා මහලු වෙස්ගෙන මනුෂ්‍ය ලෝකයට පැමිණ මහාකාශ්‍යප මහරහතන් වහන්සේට දන් පැන් පූජා කළහ. එම පූජා කළ ද්‍රව්‍යයන් තුළින් අමුතු සුවඳක් වහනය වීම නිසා ඒ ඇයි දැයි උන්වහන්සේ දිවැසින් බලන කල දානය පූජා කළේ සක් දෙවියන් බැව් දැන සාමාන්‍ය මනුෂ්‍යයෙකුට එම අවස්ථාව නොදී එසේ කළේ, ඇයි දැයි විමසූහ. එවිට සක්දෙවියන් ප්‍රකාශ කළේ මනුෂ්‍යයන්ට වගේම දෙවියන්ටත් පින් අවශ්‍ය වන බවයි. බොහෝ පින් කම් කොට දිව්‍ය ලෝකයන්හි, උපත ලැබූවත් එම දිව්‍ය සම්පත් වඩා වර්ධනය කර ගැනීමට තව තවත් පින් රැස් කළ යුතු බැව් මින් පැහැදිලි නොවන්නේ ද? පින අවසන් වූ පසු දෙවිවරු පවා වෙනත් ආත්මභාවවල උපත ලබති. හොඳ උප්පත්තියක් වගේම සසරේ සැප සම්පත් ලබන්නට ද පින් අවශ්‍ය වේ. එසේම නිවන් අරමුණු කරගෙන යන ගමනේදීත් පින් අවශ්‍ය වේ. පින් නැති අයෙකුට ඒ සඳහා අවබෝධයක් කැමැත්තක් ඇති නොවේ. ගෞතම බුදුන් වහන්සේ බෝසත් අත්බැව් හි සාරාසංඛ්‍යය කල්ප ලක්‍ෂයක් පුරා නොයෙකුත් ආත්මභාවයන්හි ඉපිද බොහෝ පින්කම් කළ බැව් ධර්මයෙහි සඳහන් වේ. එසේම බුදුරජාණන් වහන්සේ එකල මහා ධනවතුන් සිදු කළ මහා පින්කම් පිළිබඳව ප්‍රශංසා මුඛයෙන් දේශනා කළහ.
විෂම වූ සමාජයක් තුළ ජීවත්වන අප අතින් කිනම් හෝ මොහොතක කුමන හෝ අකුසලයක් සිදුවීමට ඉඩ ඇත. යම් විදියකින් කරන ලද අකුසල කර්මයක් හේතුවෙන් සතර අපායට වැටුණහොත් කෙතරම් කාලයක් නිරයේ දුක් විඳින්නට සිදුවේ දැයි කිව නොහැකිය. සසර ගමන ඉතා බියකරු බව බුදුන් වහන්සේ දේශනා කොට වදාළ සේක. උන්වහන්සේ වදාළේ යමෙකු නිරයේ හෝ තිරිසන් අපායේ වැටුණහොත් මනුෂ්‍ය ආත්මභාවයක උප්පත්තිය ලැබීම කණ කැස්බා විය සිදුරෙන් අහස බලනවාටත් වඩා අපහසු බවයි.
යමෙක් භවභෝග සම්පත් ඇතිව උපදින්නේත්, තවෙකෙක් දුප්පත්ව උපදින්නේත් කරන ලද කුසලා කුසල කර්ම විපාක අනුවය. දාන, ශීල, භවනා දී පින්කම් සසර සැපවත් කර ගැනීමට මෙන්ම බොහෝ භවභෝග සම්පත් ලබන්නට ද හේතුවේ. ලෝසක හාමුදුරුවන් හට රහත් වූ අන්තිම ආත්මභාවයේත් දානය වළඳන්නට නොහැකි වූයේ සසරේ කරන ලද බලවත් අකුසල කර්මයක විපාක වශයෙනි. පෙර භවයක රහතන් වහන්සේ නමකට දානය වළක්වාලීමේ පාපය හේතුවෙන් පිරිනිවන් පාන තෙක්ම උන්වහන්සේට දානය වළඳන්නට නොහැකි විය.
යමෙකු මිය ගිය පසු එම තැනැත්තාට ඥාතීන් විසින් දෙනු ලබන පින් අනුමෝදන් වන්නට හැකි වන්නේ ද සුදුසු ආත්මයක සිටියහොත් පමණි. නිරය, ප්‍රේත, තිරිසන් ආත්මභවයක උපත ලද හොත් පින් අනුමෝදන් වන්නට නොහැකි ය. තිරිසන් ආත්මභාවයක උපන්නත් සැප විඳින සත්වයෝ ද සිටිති. එසේ වනුයේ ද කරන ලද පින් පව් අනුවය. තෝදෙය්‍ය නම් බමුණා පින්කම් නොකොට මසුරු සිත් ඇතිව මියගොස් තම නිවසේම සුනඛයෙක්ව උපන්නේ ය.
බුදුන් වහන්සේ ජීවමානව වැඩ සිටි කාලයේ එක දහම් පදයක් ඇසීමෙන් මාර්ග ඵල ලැබූ අය සිටියහ.
බුදුන් වහන්සේ ධර්ම දේශනා කරන අවස්ථාවක එම ස්ථානයේ සිටි ගෙම්බෙක් හදිසියේ මිය ගොස් දිව්‍යලෝකයක උපත ලැබීය. දාරුචීරිය මරණාසන්න අවස්ථාවේ දී බුදුරජාණන් වහන්සේගෙන් දහම් ඇසීමෙන් සුගතිගාමී විය. එසේ බුද්ධෝත්පාද කාලයක ධර්මය සැණෙකින් අවබෝධ කර ගත හැකි වනුයේ ධර්මය පුරුදු පුහුණූ කළ අයෙකුට පමණි. ඉපදුන සියලු සත්වයෝම කෙදිනක හෝ මරණයට පත්වෙති.එවිට හිස් මිනිසුන් ලෙස මිය යනවාට වඩා ධර්මය පුරුදු පුහුණු කළ සාරධර්ම වලින් හෙබි පිරිපුන් මිනිසුන් ලෙස මිය යන්නට ලැබුණොත් කෙතරම් අගනේ ද?
කොසොල් රජුගේ අග මෙහෙසිය වූ මල්ලිකා දේවිය බුදුන් වහන්සේ කෙරෙහි ඉතා භක්තිමත් බොහෝ සෙයින් පිනට ලැදි නොයෙක් පින් දහම් කටයුතුවල නිතර යෙදුණ කාන්තාවකි. එහෙත් මිය යන මොහොතේ ඇති වූ අයහපත් සිතිවිල්ලක් නිසා ඇයට සතියක් අපායගාමී වන්නට සිදු වූවා ය. දිනක් බුදුරජාණන් වහන්සේ ආනන්ද හිමියන් සමඟ චාරිකාවක වඩිද්දී ඊරියක් දැක සිනහ පහළ කළහ. බුදුකෙනෙක් එසේ සිනහ පහළ නොකරන බව දත් ආනන්ද හිමියෝ එසේ සිනහ පහළ කළේ ඇයි දැයි බුදුහිමියන්ගෙන් විමසූහ. පෙර ආත්මයක කිකිළියක්ව ඉපිද පිරිත් හඬට කන්දීමෙන් දිව්‍යලෝකයක උපත ලැබූ බවත් නැවත ඊළඟ ආත්මයක රජකුලයක ඉපිද මඩ වගුරක සිටි පණුවන් දුටු එම කාන්තාව අනිත්‍යය මෙනෙහි කිරීම නිසා බ්‍රහ්ම ලෝකයක උපත ලැබූ බවත් බුදු හිමියෝ අනඳ හිමියනට වදාළහ. මොහොතක ඇති වූ පින් සිතිවිල්ලක් නිසා ඒ අයුරින් උපත ලැබුවත් පුණ්‍ය ශක්තිය අවසන් වීමෙන් පසු නැවත තිරිසන් භවයක උපත ලැබීය.
පවක් සිදු නොකරන නිසා පින් අවශ්‍ය නැතැයි සිතුවත් පෙර කළ පින් අවසන් වූ පසු කුමන ආත්මභාවයක උපත ලබාවි දැයි කිසිවකුටත් කිව නොහැක. සසර ගමනේ ඇති අවදානම මින් පැහැදිලි නොවන්නේ ද?
පෙර බෞද්ධයන් අතර පින් පොතක් පැවතිණි. තමන් කරන ලද පින්කම් ඒ පොතේ සටහන් විය. මිය යන මොහොතේ තමන් කරන ලද පින්කම් සිහිපත් කර ගැනීමට මෙම පින් පොත ඉවහල් විය. සසර ගමන යහපත් කර ගැනීමට නම් අප පින් රැස් කර ගත යුතු ය. ජීවිතයේ අවසන් මොහොතේ පිහිට වන්නේ තමන් කර ගන්නා ලද පින්කම් ය. ගමේ පන්සල ඒ සඳහා අපට ඇති උතුම්ම ආයතනයයි.
පස් පවින් වැළකී සුචරිතවත් මිනිසුන් ලෙස දිවි ගෙවීම ඉතා යහපත් ය. එහෙත් එපමණකින් සෑහීමකට පත් නොවී ලැබූ මනුෂ්‍ය ආත්මභාවයෙන් උපරිම පළ නෙළාගන්නට උත්සාහවත් විය යුතු ය.දාන, ශීල, භාවනා දී පින්, කුසල් වඩමින් ජීවිතය සාර්ථක කර ගැනීමට උත්සුක වෙමු.

 

[sinhawanshaya]

බුදුන් වහන්සේ ධර්ම දේශනා කරන අවස්ථාවක එම ස්ථානයේ සිටි ගෙම්බෙක් හදිසියේ මිය ගොස් දිව්‍යලෝකයක උපත ලැබීය <--
Boru kiyanna epa ban