චේතනා චෛතසිකයේ සැටි අන්යයන්ට අවබෝධ වන ලෙස ලිවීම දුෂ්කර ය. එය අපගේ දුබල කමක් ද අපේ භාෂාවේ දුබල කමක් ද ධර්මයේ ගැඹුරු කමක් දැයි නොදනිමි. මේ විස්තරය කරනුයේ අපට දැනට පුළුවන් සැටියට ය.
* සිත නම් අරමුණු දැනීම ම ය. එයට තවත් කිසි ම ක්රියාවක් සිදු කිරීමේ ශක්තියක් නැත. පහ වූ සිත ඇති කය, දරකඩක් සේ නොසැලී තුබූ තැන ම තිබෙන දෙයකි. එබැවින් කය ද ක්රියා සිදුකිරීමේ තුබූ තැන ම තිබෙන දෙයකි. එබැවින් කයට ද ක්රියා සිදුකිරීමේ ශක්තියක් හෝ ඕනෑ කමක් නැති බව කිය යුතුය.
* සිත කය දෙකේ ම ස්වභාවය එසේ වුවද යාම් ඊම් සිටීම් කෑම් පීම් ආදි දහස් ගණන් ක්රියා සිදු වනු දක්නා ලැබේ. ඒවා සිදුවන්නේ සිත සමග ම උපදනා වූ එක්තරා ශක්ති විශේෂයකිනි.
** "චේතනාවය" යි කියනුයේ කායික වූ ද,
වාචසික වූ ද මානසික වූ ද ඒ ක්රියා සිදු
කරන්නා වූ ශක්ති විශේෂයට ය.
✱ මිනිසකු විසින් බල්ලකුට පහරක් ගසන කල්හි සිතින් සිදුවනුයේ බල්ලා නමැති ආරම්මණය ගැනීම පමණෙකි.
පහර දීමේ උත්සාහය පහර දීමේ වේගය වූ චේතනාවත් සමග ඒ සිත උපන් කල්හි එයින් ඇතිවන්නා වූ වායු වේගයට අනුකූලව යම් කිසි ශරීරාවයවයක් බල්ලාගේ ශරීරය කරා යාමෙන් පහර වැදීම සිදු වේ.
බල්ලා අරමුණු කිරීම හැර අනෙකක් නො කළ බැවින් සිත ඒ පහර ගැසීම නො කෙළේය. ස්පර්ශ වේදනාදි චෛතසිකයෝ ද එය නො කළෝ ය. පහර දීමේ අදහසක් ශරීරයට නැති බැවින් ශරීරය ද එය නො කළේය. ඒ පහර වැදීම වූයේ සිත හා උපන් චේතනාව නිසා ය.
* චේතනාවේ ඒ ක්රියාවට ශරීරය හා සිත ද අන්ය චෛතසිකයන් ද සහාය වූ නමුත් චේතනාවක් නූපන්නොත් එය නො කෙරෙන බැවින් ඒ සිද්ධිය පිළිබඳ ප්රධාන හේතුව මූල හේතුව චේතනාව ය.
** එබැවින් කර්ම කථාවෙහි මේ චේතනාව ම
ප්රධාන කොට ගනු ලැබේ.
ඒ ඒ ක්රියා සිදු කිරීමට චේතනාවට සහාය වන්නා වූ චිත්ත ඵස්සාදීහු ද කර්ම භාවයෙන් නො ගනු ලැබෙත්.
* චේතනාව සාමාන්යයෙන් එකක් වුව ද ප්රාණඝාත චේතනාව ය, අදත්තාදාන චේතනාව ය, මිථ්යාචාර චේතනාව ය, දාන චේතනාව ය, වන්දනා චේතනාව ය යනාදීන් ආකාර නානත්වයෙන් එය බහුප්රභේද වේ.
* චේතනාව ක්රියා සිදු කරන්නේ යයි කියතත් චිත්ත ස්පර්ශාදියෙන් වෙන්ව ඒවායේ සහායත්වය නැතිව එයට ඉපදීමට ද නුපුළුවන. චේතනාව උපදනා කල්හි එයට අනුව චිත්තස්පර්ශාදි ධර්මයෝ ද උපදිති.
* ක්රියා සාධනයෙහි ප්රධාන ධර්මය වූ චේතනාව උපදනා කල්හි චිත්තස්පර්ශාදීන් ද ඒකාන්තයෙන් උපදනා බැවින් චේතනාවේ ඉපදීම චිත්තාදීන් උපදවා ගෙන ඉපදීමක් වැනි ය.
* යම්කිසි චේතනාවක් උපදනා කල්හි චිත්තාදි ධර්මයෝ ආරම්මණ විජානනාදි තම තමා අයත් කෘත්යයන් සිදුකරමින් උපදිති.
එබැවින් චේතනාව සම්ප්රයුක්ත ධර්මයන් උපදවන්නා වූ සම්ප්රයුක්ත ධර්මයන් ඒ ඒ කෘත්යයෙහි යොදවන්නා වූ ධර්මයකැයි කියනු ලැබේ.
* ප්රාණඝාතාදි චේතනාවක් උපදනා කල්හි උපදනා වූ චිත්ත චෛතසික ධර්මයෝ ඒ ප්රාණඝාත චේතනාවට අනුව එයට තුඩු දී ගෙන එය හා බැඳී උපදිති.
එබැවින් චේතනාව සම්ප්රයුක්ත ධර්මයන් සංග්රහ කරන්නා වූ පිඬු කරන්නා වූ ධර්මයක් ලෙස කියනු ලැබේ.
චේතනාව උපදනා කල්හි ඒ ඒ කෘත්ය සිදු කරමින් සම්ප්රයුක්ත ධර්මයන් ද උපදනා බැවින් එය තමා අයත් කෘත්යය සිදු කරමින් චිත්ත ස්පර්ශාදි ධර්මයන්ට අයත් කෘත්යයන් ද සිදු කරවන්නා වූ ධර්මයකැ යි කියනු ලැබේ.
සිත ද චේතනාවට අනුකූලව ඉපදීමෙන් ක්රියා සාධනයෙහි චේතනාවට උපකාර වන බැවින් සිත ප්රධානස්ථානයෙහි තබා කථා කිරීමේ දී ක්රියා සිදු කරන ධර්මයක් ලෙස කියනු ලැබේ.
** චේතනාව අනේක ප්රභේද බැවින්
චේතනාවට අනුකූල වී එක සිතකින්
අනේක ක්රියා සිදු කරනු ලැබේ.
.
✱ කම්පල අදහන මිනිසෙක් පහන් සිතින් කාගේවත් මෙහෙයීමක් නො මැතිව මල් නෙලන්නට යයි.
මල් නෙලා විහාරයකට ගෙන යයි. පැන් ගෙනෙන්නට යයි. මල්වලට පැන් ඉසී. මලසුනේ පරමල් ඉවත් කරයි. මලසුන පවිත්ර කරයි. මල් පුදයි.
මේ ක්රියා සියල්ල ම සිදු කිරීමේ දී ඒ පුද්ගලයාට ඇතිවූයේ සෝමනස්ස සහගත ඤාණ සම්ප්රයුක්ත අසංඛාරික කාමාවචර කුසල සිත ය.
** චේතනාව හැර ඒ සිතේ ලැබෙන
චෛතසික ගණන දෙතිසකි.
ඒ පුද්ගලයා කෙරෙහි ඇති වූ ලක්ෂණයෙන් හා යෙදෙන චෛතසිකයන් ගෙන් ද වෙනසක් නැත්තා වූ එක් ම සිතින් අනේක ක්රියා සිදුවූයේ චේතනාවේ නානත්වය නිසා ය.
• යාමෙහි දී සිත හා සම්ප්රයුක්ත වූයේ ගමන
චේතනාව ය.
• සිත හා චෛතසික දෙතිස එයට අනුව
පැවැත්තේය.
• මල් නෙලීමේ දී ඒ සිත හා සම්ප්රයුක්ත වූයේ
මල් නෙලන චේතනාවය. සිත හා චෛතසික
දෙතිස එයට අනුව පැවැත්තේ ය.
• පැන් ගෙන ඒමේ දී ඒ සිත හාසම්ප්රයුක්ත
වූයේ පැන් ගෙනෙන චේතනාව ය. සිත හා
චෛතසික දෙතිස එයට අනුකූලව
පැවැත්තේ ය.
මෙසේ චේතනාවගේ නානත්වයෙන් එක් සිතකින් අනේක ක්රියා සිදු වන බව තේරුම් ගත යුතුය.
* චේතනාව ප්රකටව පවත්නේ කුශලාකුශල ක්රියා සිත්වල ය. විපාක චිත්තයෙහි යෙදෙන චේතනාව දුබල ය. එබැවින් එය අප්රකට ය.
* චේතනාව ගේ සර්ව චිත්ත සාධාරණත්වය දක්වන්නට යතොත් නොයෙක් ආකාර සිත්වල එය ලැබෙන සැටි දැක්විය යුතු ය. ග්රන්ථය ඉතා දීර්ඝ වන බැවින් එය නො කරනු ලැබේ
* සිත නම් අරමුණු දැනීම ම ය. එයට තවත් කිසි ම ක්රියාවක් සිදු කිරීමේ ශක්තියක් නැත. පහ වූ සිත ඇති කය, දරකඩක් සේ නොසැලී තුබූ තැන ම තිබෙන දෙයකි. එබැවින් කය ද ක්රියා සිදුකිරීමේ තුබූ තැන ම තිබෙන දෙයකි. එබැවින් කයට ද ක්රියා සිදුකිරීමේ ශක්තියක් හෝ ඕනෑ කමක් නැති බව කිය යුතුය.
* සිත කය දෙකේ ම ස්වභාවය එසේ වුවද යාම් ඊම් සිටීම් කෑම් පීම් ආදි දහස් ගණන් ක්රියා සිදු වනු දක්නා ලැබේ. ඒවා සිදුවන්නේ සිත සමග ම උපදනා වූ එක්තරා ශක්ති විශේෂයකිනි.
** "චේතනාවය" යි කියනුයේ කායික වූ ද,
වාචසික වූ ද මානසික වූ ද ඒ ක්රියා සිදු
කරන්නා වූ ශක්ති විශේෂයට ය.
✱ මිනිසකු විසින් බල්ලකුට පහරක් ගසන කල්හි සිතින් සිදුවනුයේ බල්ලා නමැති ආරම්මණය ගැනීම පමණෙකි.
පහර දීමේ උත්සාහය පහර දීමේ වේගය වූ චේතනාවත් සමග ඒ සිත උපන් කල්හි එයින් ඇතිවන්නා වූ වායු වේගයට අනුකූලව යම් කිසි ශරීරාවයවයක් බල්ලාගේ ශරීරය කරා යාමෙන් පහර වැදීම සිදු වේ.
බල්ලා අරමුණු කිරීම හැර අනෙකක් නො කළ බැවින් සිත ඒ පහර ගැසීම නො කෙළේය. ස්පර්ශ වේදනාදි චෛතසිකයෝ ද එය නො කළෝ ය. පහර දීමේ අදහසක් ශරීරයට නැති බැවින් ශරීරය ද එය නො කළේය. ඒ පහර වැදීම වූයේ සිත හා උපන් චේතනාව නිසා ය.
* චේතනාවේ ඒ ක්රියාවට ශරීරය හා සිත ද අන්ය චෛතසිකයන් ද සහාය වූ නමුත් චේතනාවක් නූපන්නොත් එය නො කෙරෙන බැවින් ඒ සිද්ධිය පිළිබඳ ප්රධාන හේතුව මූල හේතුව චේතනාව ය.
** එබැවින් කර්ම කථාවෙහි මේ චේතනාව ම
ප්රධාන කොට ගනු ලැබේ.
ඒ ඒ ක්රියා සිදු කිරීමට චේතනාවට සහාය වන්නා වූ චිත්ත ඵස්සාදීහු ද කර්ම භාවයෙන් නො ගනු ලැබෙත්.
* චේතනාව සාමාන්යයෙන් එකක් වුව ද ප්රාණඝාත චේතනාව ය, අදත්තාදාන චේතනාව ය, මිථ්යාචාර චේතනාව ය, දාන චේතනාව ය, වන්දනා චේතනාව ය යනාදීන් ආකාර නානත්වයෙන් එය බහුප්රභේද වේ.
* චේතනාව ක්රියා සිදු කරන්නේ යයි කියතත් චිත්ත ස්පර්ශාදියෙන් වෙන්ව ඒවායේ සහායත්වය නැතිව එයට ඉපදීමට ද නුපුළුවන. චේතනාව උපදනා කල්හි එයට අනුව චිත්තස්පර්ශාදි ධර්මයෝ ද උපදිති.
* ක්රියා සාධනයෙහි ප්රධාන ධර්මය වූ චේතනාව උපදනා කල්හි චිත්තස්පර්ශාදීන් ද ඒකාන්තයෙන් උපදනා බැවින් චේතනාවේ ඉපදීම චිත්තාදීන් උපදවා ගෙන ඉපදීමක් වැනි ය.
* යම්කිසි චේතනාවක් උපදනා කල්හි චිත්තාදි ධර්මයෝ ආරම්මණ විජානනාදි තම තමා අයත් කෘත්යයන් සිදුකරමින් උපදිති.
එබැවින් චේතනාව සම්ප්රයුක්ත ධර්මයන් උපදවන්නා වූ සම්ප්රයුක්ත ධර්මයන් ඒ ඒ කෘත්යයෙහි යොදවන්නා වූ ධර්මයකැයි කියනු ලැබේ.
* ප්රාණඝාතාදි චේතනාවක් උපදනා කල්හි උපදනා වූ චිත්ත චෛතසික ධර්මයෝ ඒ ප්රාණඝාත චේතනාවට අනුව එයට තුඩු දී ගෙන එය හා බැඳී උපදිති.
එබැවින් චේතනාව සම්ප්රයුක්ත ධර්මයන් සංග්රහ කරන්නා වූ පිඬු කරන්නා වූ ධර්මයක් ලෙස කියනු ලැබේ.
චේතනාව උපදනා කල්හි ඒ ඒ කෘත්ය සිදු කරමින් සම්ප්රයුක්ත ධර්මයන් ද උපදනා බැවින් එය තමා අයත් කෘත්යය සිදු කරමින් චිත්ත ස්පර්ශාදි ධර්මයන්ට අයත් කෘත්යයන් ද සිදු කරවන්නා වූ ධර්මයකැ යි කියනු ලැබේ.
සිත ද චේතනාවට අනුකූලව ඉපදීමෙන් ක්රියා සාධනයෙහි චේතනාවට උපකාර වන බැවින් සිත ප්රධානස්ථානයෙහි තබා කථා කිරීමේ දී ක්රියා සිදු කරන ධර්මයක් ලෙස කියනු ලැබේ.
** චේතනාව අනේක ප්රභේද බැවින්
චේතනාවට අනුකූල වී එක සිතකින්
අනේක ක්රියා සිදු කරනු ලැබේ.
.
✱ කම්පල අදහන මිනිසෙක් පහන් සිතින් කාගේවත් මෙහෙයීමක් නො මැතිව මල් නෙලන්නට යයි.
මල් නෙලා විහාරයකට ගෙන යයි. පැන් ගෙනෙන්නට යයි. මල්වලට පැන් ඉසී. මලසුනේ පරමල් ඉවත් කරයි. මලසුන පවිත්ර කරයි. මල් පුදයි.
මේ ක්රියා සියල්ල ම සිදු කිරීමේ දී ඒ පුද්ගලයාට ඇතිවූයේ සෝමනස්ස සහගත ඤාණ සම්ප්රයුක්ත අසංඛාරික කාමාවචර කුසල සිත ය.
** චේතනාව හැර ඒ සිතේ ලැබෙන
චෛතසික ගණන දෙතිසකි.
ඒ පුද්ගලයා කෙරෙහි ඇති වූ ලක්ෂණයෙන් හා යෙදෙන චෛතසිකයන් ගෙන් ද වෙනසක් නැත්තා වූ එක් ම සිතින් අනේක ක්රියා සිදුවූයේ චේතනාවේ නානත්වය නිසා ය.
• යාමෙහි දී සිත හා සම්ප්රයුක්ත වූයේ ගමන
චේතනාව ය.
• සිත හා චෛතසික දෙතිස එයට අනුව
පැවැත්තේය.
• මල් නෙලීමේ දී ඒ සිත හා සම්ප්රයුක්ත වූයේ
මල් නෙලන චේතනාවය. සිත හා චෛතසික
දෙතිස එයට අනුව පැවැත්තේ ය.
• පැන් ගෙන ඒමේ දී ඒ සිත හාසම්ප්රයුක්ත
වූයේ පැන් ගෙනෙන චේතනාව ය. සිත හා
චෛතසික දෙතිස එයට අනුකූලව
පැවැත්තේ ය.
මෙසේ චේතනාවගේ නානත්වයෙන් එක් සිතකින් අනේක ක්රියා සිදු වන බව තේරුම් ගත යුතුය.
* චේතනාව ප්රකටව පවත්නේ කුශලාකුශල ක්රියා සිත්වල ය. විපාක චිත්තයෙහි යෙදෙන චේතනාව දුබල ය. එබැවින් එය අප්රකට ය.
* චේතනාව ගේ සර්ව චිත්ත සාධාරණත්වය දක්වන්නට යතොත් නොයෙක් ආකාර සිත්වල එය ලැබෙන සැටි දැක්විය යුතු ය. ග්රන්ථය ඉතා දීර්ඝ වන බැවින් එය නො කරනු ලැබේ