සිතුවේ නෑ කෙදිනකවත්,
පබදින්න කවියක්,
කිසි ලෙසක කිසි වෙකුට,
මේ ලෙසින් කොදුරන්න,
එහෙත් ඔබ සිටින විට,
වෙන් වෙලා මගෙන් දුර,
ආදරය නැතුව නොව,
ඉගෙනීම නිසාවෙන්,
ලන්කර ගන්නට පෙර ලෙස,
ඔබව අල්ලා හෙමිහිට,
දැනෙන විට මේ සිතට,
තනිකම කෙතරම් නපුරුද?
වී මගේ එකම පන,
සිටි ඒ වසර තුන,
ඔබ දුන්නු ඒ සුවද,
අද මෙන්ම හෙට දිනද,
දෙනු ඇතැයි පෙර ලෙසම.
පතමි මම දිවුරාම...
අපේ ජීවිත පොතේ,
ගෙවෙන තුන් වන වසර,
ලග ලගම එන විටක,
ඔබ ලග නැති මේ හෝරාව,
තනියි සීතලයි මට......