කොල්ලනේ... සෑහෙන කාලෙකින් මම ආවෙ... මට හෙන ප්රශ්නයක්...
මට මචං දැනට කෙල්ලෙක් නෑ... කාලෙන් කාලෙට ක්රශ් හිටියා... මට තියෙන ප්රශ්නෙ බං, ලාවට කෙල්ලෙක් ටෝක් වීගෙන එද්දිම මට හිතෙනව
" මොකද්ද තෝ මේ කරගන්න යන්නෙ... මේක බැඳගෙන ලමයි හදාගෙන මොන දුකක් විඳින්න වෙයිද දන්නෙ නෑ... තොගෙ නිදහසත් සම්පූර්නෙන් නැති වෙනවා... ඕක අතඇරලා දාපන්.." වගේ දේවල්... ඊටපස්සෙ මමම වැඩේ අතඅරිනවා...
මෑත කාලෙනම් (දැන් අවුරුදු 2 කින් විතර) කෙල්ලෙක් ටෝක් කරේම නෑ ඔය හේතුව උඩ. මොකද මම දන්නවා මට ඔය ටික හිතිලා වැඩේ එපා වෙනවා කියලා... දැන් 26 යි මට... ගෙදරිනුත් අහනවා නැද්ද කියලා...
මට බං එහෙම යාලුවොත් වැඩිය නෑ... සෝශල් වෙන්න පුලුවන් ඒත් මම කැමති නැති ගතියක් තියෙන්නෙ... හුඟක් වෙලාවට කතා කරන්න මිනිහෙක් ඇත්තෙම නෑ වගෙ තමයි... ජොබ් කරන තැනත් මම සද්ද නැතුව පාඩුවේ ඉන්නවා...
මට හිතෙනවා කෙල්ලෙක් හිටියනම් හොඳයි කතා කරන්න හරි කියලා... ඒත් එහෙම යාලුවො වගේ ඉන්න කෙල්ලො ටෝක් වෙන්නෙ නෑනෙ බං මේ වයසට... උං එන්නෙ බඳියි කියලා පොඩි හරි හෝප් එකක් එක්කනෙ... මට එහෙම කෙල්ලො රවට්ටගෙන මගෙ පාලු මකාගන්න හිතෙන්නෙ නෑ... කැරි වැඩනෙ ඒවා... එහෙම කැමතිත් නෑ මම...
සමහරු වගේ අනුන්ගෙ කෑලි එක්ක නිකන් friendship එකට වත් වැඩිය කතා කරන්න චැට් කරන්න එහෙමත් මම කැමති නෑ මොකද අන්සතු දේවල්නෙ..
කසාද බඳින එකෙන් මිනිස්සුන්ගෙ ජීවිත ගොඩක් ලිමිට් වෙනවා , ජීවිතේ ගොඩක් තීරන ගන්න තියෙන තැන් වලදි හිරවෙනවා වගේ මට හිතෙනවා... අපෙ තාත්තා තමා මට පේන ලොකුම උදාහරනෙ...
තනිකම වැඩි නිසාම පට්ට අවුල් වුන අවස්තා ඕන තරම්... සිරාවට කියන්නෙ මැරුනනම් හොඳයි වගේ හිතෙන වෙලාවලුත් ගොඩක් තියෙනවා...
මොනව කර ගන්නද කියලා හිතාගන්න බැරුව ඉන්නෙ...
මේකට මම මොකද කරන්නෙ... psychiatrists කෙනෙක් ලඟට යන්න වගේ උත්තර නැතුව වෙන දෙයක් කියපන්කො... උන්ට මාව වෙනස් කරන්න බෑ කියලා මට හොඳටම ශුවර්..
නිකමට පාලු මකාගන්න කෙල්ලෙක් ටෝක් කරන එක අවුල්ද... (FWB එහෙම නෙවෙයි මම කියන්නෙ...)
බැඳපු එවුන්, ලමයි ඉන්න අය කියන්න ඔයාලගෙ කසාද ජීවිතේ experience... උබලට උබලගෙ තීරනයක් කෙලින් ගන්න පුලුවන්ද... හෙට ජොබ් එකෙන් අයින් වෙන්න හිතුනොත් වගේ... ?
මට මචං දැනට කෙල්ලෙක් නෑ... කාලෙන් කාලෙට ක්රශ් හිටියා... මට තියෙන ප්රශ්නෙ බං, ලාවට කෙල්ලෙක් ටෝක් වීගෙන එද්දිම මට හිතෙනව
" මොකද්ද තෝ මේ කරගන්න යන්නෙ... මේක බැඳගෙන ලමයි හදාගෙන මොන දුකක් විඳින්න වෙයිද දන්නෙ නෑ... තොගෙ නිදහසත් සම්පූර්නෙන් නැති වෙනවා... ඕක අතඇරලා දාපන්.." වගේ දේවල්... ඊටපස්සෙ මමම වැඩේ අතඅරිනවා...
මෑත කාලෙනම් (දැන් අවුරුදු 2 කින් විතර) කෙල්ලෙක් ටෝක් කරේම නෑ ඔය හේතුව උඩ. මොකද මම දන්නවා මට ඔය ටික හිතිලා වැඩේ එපා වෙනවා කියලා... දැන් 26 යි මට... ගෙදරිනුත් අහනවා නැද්ද කියලා...
මට බං එහෙම යාලුවොත් වැඩිය නෑ... සෝශල් වෙන්න පුලුවන් ඒත් මම කැමති නැති ගතියක් තියෙන්නෙ... හුඟක් වෙලාවට කතා කරන්න මිනිහෙක් ඇත්තෙම නෑ වගෙ තමයි... ජොබ් කරන තැනත් මම සද්ද නැතුව පාඩුවේ ඉන්නවා...
මට හිතෙනවා කෙල්ලෙක් හිටියනම් හොඳයි කතා කරන්න හරි කියලා... ඒත් එහෙම යාලුවො වගේ ඉන්න කෙල්ලො ටෝක් වෙන්නෙ නෑනෙ බං මේ වයසට... උං එන්නෙ බඳියි කියලා පොඩි හරි හෝප් එකක් එක්කනෙ... මට එහෙම කෙල්ලො රවට්ටගෙන මගෙ පාලු මකාගන්න හිතෙන්නෙ නෑ... කැරි වැඩනෙ ඒවා... එහෙම කැමතිත් නෑ මම...
සමහරු වගේ අනුන්ගෙ කෑලි එක්ක නිකන් friendship එකට වත් වැඩිය කතා කරන්න චැට් කරන්න එහෙමත් මම කැමති නෑ මොකද අන්සතු දේවල්නෙ..
කසාද බඳින එකෙන් මිනිස්සුන්ගෙ ජීවිත ගොඩක් ලිමිට් වෙනවා , ජීවිතේ ගොඩක් තීරන ගන්න තියෙන තැන් වලදි හිරවෙනවා වගේ මට හිතෙනවා... අපෙ තාත්තා තමා මට පේන ලොකුම උදාහරනෙ...
තනිකම වැඩි නිසාම පට්ට අවුල් වුන අවස්තා ඕන තරම්... සිරාවට කියන්නෙ මැරුනනම් හොඳයි වගේ හිතෙන වෙලාවලුත් ගොඩක් තියෙනවා...
මොනව කර ගන්නද කියලා හිතාගන්න බැරුව ඉන්නෙ...
මේකට මම මොකද කරන්නෙ... psychiatrists කෙනෙක් ලඟට යන්න වගේ උත්තර නැතුව වෙන දෙයක් කියපන්කො... උන්ට මාව වෙනස් කරන්න බෑ කියලා මට හොඳටම ශුවර්..
නිකමට පාලු මකාගන්න කෙල්ලෙක් ටෝක් කරන එක අවුල්ද... (FWB එහෙම නෙවෙයි මම කියන්නෙ...)
බැඳපු එවුන්, ලමයි ඉන්න අය කියන්න ඔයාලගෙ කසාද ජීවිතේ experience... උබලට උබලගෙ තීරනයක් කෙලින් ගන්න පුලුවන්ද... හෙට ජොබ් එකෙන් අයින් වෙන්න හිතුනොත් වගේ... ?